Podpalanie Rzymu

Wiadomo nie od dziś, że sesje RPG na skype są niemal równie bydłogenne, jak sesje in real. Nie zawsze jednak udaje się zachować krucha równowagę pomiędzy bydłem a przygodą. Z dumą pochwalę sie, że tym razem się to nam udało. Jak to lubią pisać w amerykańskich filmach: podczas grania w tą sesję nie ucierpiała ani fabuła, ani żaden gracz, a tym bardziej MG nie straciła na poczytalności (no, dobra, zaczęła tylko bardziej łopotać swoja mrrroczna pelerynką, jak na prawdziwego MG przystało). A teraz do rzeczy.

System: Burning Rome (oparty na Burning Wheel)
MG: 3Jane
Gracze: smartfox - Remus Litorius (młody medyk, początkujący detektyw, zakochany skrycie w westalce Fauście), MidMad - Kornelia Julia (młoda patrycjuszka, której męża bezlitośnie zamordowano w tajemniczych okolicznościach).

Remus i Kornelia spotykają się po raz pierwszy na przyjęciu w jej domu rodzinnym. Żeby dobrze wypaść, Remus ubiera się stosownie do okazji.
- Muszę uważać, mam na sobie moją nową togę od Diora. - stwierdza Remus. Zapada chwila nieprzeniknionej ciszy. - No, przecież partner handlowy mego ojca to Opiusz Diorus, znany rzymski projektant mody!
- A jak nazywa się jego żona? - pyta Kornelia, chcąc przypomnieć sobie koligacje rodzinne.
- Jego żona to Marcja Diora, ale biorąc pod uwagę jej gabaryty (140 kg, 45 lat) to raczej Diorama!




Po pewnych wydarzeniach gracze planują zmiany w kartach postaci:
- Muszę sobie dopisać do karty "kamienne serce" - stwierdza smartfox.
- A co na to pewna westalka? - pyta MG. - Jej zależy, żebyś raczej miał coś innego kamiennego...

Dyskusja na temat użycia odpowiednich umiejętności:
- Dlaczego uważasz - pyta smartfox MG - że wyznając milość i przekonując, że Remus jest wierny i lojalny używam Falsehood?
- Bo 3Jane zna mężczyzn... - wyjaśnia MidMad.



Rzymskie imiona, odsłona 2.
- Jak się nazywa ta nadąsana niewolnica? - pyta MidMad.
- To Konstancja, zaufana twojej matki.
- Konstancja Niezadowolencja, wścibska niewolnica - precyzuje smartfox.

Obie rodziny próbują zmusić Remusa i Kornelię do małżeństwa. Kornelia wpada na pomysł zawarcia "papierowego małżeństwa", pod przykrywką którego obie postacie mogą sobie nawzajem pomóc, a jednocześnie mieć święty spokój od nagabywania przez rodziców. Oboje spotykają się w ustronnym miejscu i Kornelia wychodzi z niecodzienną propozycją:
- Proponuję, żeby połączyć przyjemne z pożytecznym.
- Zaraz po tych słowach słychać parsknięcie i szelest w krzakach, zza których wychodzi bardzo zaciekawiona i mocno zaczerwieniona Konstancja [wysłana na przeszpiegi przez matkę Kornelii]. - Nie, to wcale nie bydło ze strony MG ;)



Postacie spotykają się w tawernie, w której dochodzi do bójki. Dzielny Remus robi, co może, ale pewien rosły, muskularny gladiator zdziela go ciosem w twarz, niemal nokautując. Smartfox/Remus ma na to jedną ripostę:
- Co to za gladiator, jak on się nazywa? Majkus Tajsonus?




Jedna z postaci spotkanych w karczmie nosi brzemienne w skutkach imię - Maximus. MidMad nie przepuszcza okazji do bydła i przypomina klimatyczny, do bólu rzymski kawał:

Znudzony Neron przygotowuje plan igrzysk.
- No dobra, ale ja już mam tego dość.... wszystko już było... co ja mam zrobić
żeby było ciekawie... znów ci gladiatorzy, znów dzikie zwierzęta... ile tak
można?
W tym momencie odzywa się stojący w kącie kapitan gwardii Pretorian, Maximus.
- To może ja podpowiem - rzecze skromnie i z cicha.
- Mów, Maximusie.
- Otóż może by tak...100 dziewic chrześcijańskich do słupów uwiązać, i jeden sprawny legionista pozbawiłby je dziewictwa ku radości ludu?
- Ach, Maximusie! Cóż za pomysł wspaniały! Lecz któż byłby w stanie podjąć się tak trudnego zadania?
Maximus, skromnie się uśmiechnąwszy: - No, ja bym się podjął.
Nastały igrzyska. Sto dziewic, nagich lecz z wieńcami kwiatów na czołach, przywiązano do słupów na środku areny. Lud wiwatuje.
Na arenę wychodzi Maximus. Jest prawie nagi. Słońce odbija się w kroplach potu na jego czole, ciało wysmarowane oliwką. I te sandały!
Lud rzymski wiwatuje: Maximus, Maximus!
Pierwsza, druga, trzecia...
Maximus uśmiecha się zwycięsko. Słońce odbija się w kroplach potu na jego czole, ciało wysmarowane oliwką. I te sandały!
Czwarta, piąta, i już dziesiąta...
Lud wiwatuje :Maximus! Maximus!
Jedenasta, piętnasta, dwudziesta...
Słońce odbija się w kroplach potu na jego czole, ciało wysmarowane oliwką. I te sandały!
Trzydziesta, czterdziesta...
Maximus jakby się zmęczył, lecz lud wiwatuje: Maximus, Maximus!
Pięćdziesiąta, sześćdziesiąta, siedemdziesiąta...
Słońce odbija się w kroplach potu na jego czole, ciało wysmarowane oliwką. I te sandały!
Osiemdziesiąta... osiemdziesiąta pierwsza...
Maximus wyraźnie jest już zmęczony. Słońce odbija się w w coraz większej ilości kropel potu
na jego czole, ciało wysmarowane oliwką. I te sandały!
Dziewięćdziesiąta...
Lud wiwatuje: Maximus! Maximus!!
Dziewięćdziesiąta pierwsza... dziewięćdziesiąta druga...
Maximus bardzo zmęczony. Słońce odbija się w w coraz większej ilości kropel potu na jego czole, ciało wysmarowane oliwką. I te sandały!
Dziewięćdziesiąta trzecia, dziewięćdziesiąta czwarta, dziewięćdziesiąta piąta....
Słońce odbija się w w coraz większej ilości kropel potu na jego czole, ciało wysmarowane oliwką. I te sandały!
Dziewięćdziesiąta szósta...
Maximus już ledwo zipie, lecz lud wiwatuje: Maximus!Maximus!
Dziewięćdziesiąta siódma...
Słońce odbija się w w coraz większej ilości kropel potu na jego czole, ciało wysmarowane oliwką. I te sandały!
Dziewięćdziesiąta ósma...
Maximus na kolanach wlecze się do kolejnej, lecz lud wiwatuje: Maximus, Maximus!
Ledwo się podniósł....
dzie...więć...dzie...sią...ta...dzie..wią...ta....
Maximus próbuje wstać. Lecz nie wytrzymał. Padł.
A lud rzymski : Pe-dał! Pe-dał!!!!!

Po zakończonej bójce i znokautowaniu napastnika, zwycięski Remus, kulturalny, wykształcony i praktykujący lekarz, przeszukuje pokonanego zbira, zabiera mu sakiewkę, a następnie wyrzuca go na ulicę. Widząc zdumione spojrzenie towarzyszki (z szacownego rodu), wyjaśnia:
- Kornelio, nie patrz się tak na mnie, ja... tego... rozumiesz, lekarze bez granic, no.


Po chwili (potrzebnej na nabranie oddechu po ataku śmiechu):
- Czy coś jeszcze mu zabierasz? - pyta MG.
- Zabieram mu... - Remus przypomina sobie Maximusa - A dobre miał sandały?


Smartfox wyjaśnia zawiłości struktury społecznej w starożytnym Rzymie:
- Kornelia Julia jest partycjuszką, a dowodem tego jest, żee występuje w konfiguracji 1+4. Dama plus czteropak gladiatorow.


Starcie siły woli i perswazji między postaciami. Po fatalnie niezdanych testach, smartfox stwierdza brutalnie:- Ale mamy nakoksane postacie! Stealth, którego MidMad nie ma, versus observation, którego smartfox nie ma!

Milczymy z podziwem.


W pewnej chwili Remus proponuje Maximusowi wspólne wyjście do WC, żeby obgadać na osobności pewne ciemne sprawki. Maximus znienacka stwierdza z żarem: 
- Wiem, że zawsze Ci się podobałem...
A Smartfox na to: - PEEE-DAŁ! PEEE-DAŁ!


Odtrącony Maximus nie daje się przekonać do wzięcia udziału w pewnym planie. MG sugeruje:
- Może powiedz Maximusowi cos ładnego...
- Kocham cię, Maximusie!




Rzymianie nie zapominają o swoich ulubionych czworonogach. Brutus to duży i kudłaty pies rodziny Kornelii Julii. Nie wiedzieć czemu, za każdym razem, gdy on coś spsoci, Kornelia mówi z oburzeniem: 
- I ty, Brutusie...!




(c.d.n.)